این مقاله با هدف مقایسه آراء آیت الله خمینی و ویکتور فرانکل و با روش توصیفی– تحلیلی در صدد تبیین معنای زندگی از منظر این دو اندیشمند است. نتایج حاصله بیانگر است، نظر به رویکرد آیت الله خمینی که بر اساس وحی و عقل و شریعت دینی است، زندگی ذاتا ارزشمند و معنادار است و آنگاه که غایت و مطلوب، وصول به حق باشد، تمامی ارکان زندگی حق­ جویانه می­ گردد. معنا، جریان و سریان حق در زندگی انسان است که فناناپذیر و ابدی است. به باور فرانکل نیز معناداری زندگی، در زیست روحانی انسان تحقق می­ یابد. او خدا را امر غایی می­ نامد که فرد با خود استعلایی و فرارفتن از خویش قادر است به حقیقت دست ­یابد. فرانکل با مشرب معنادرمانی خود، نوع نگرش انسان در مواجهه با موقعیت­ های متفاوت زندگی و کسب تجارب برای بهتر زیستن را­­، روش معناداری زندگی می­ داند. با این بیان، هر دو اندیشمند کشف معنای زندگی را از طریق بُعد روحانی انسان که متصل به امر متعالی­ ست، میسر می دانند لیک اصول دینی آیت الله خمینی در شناخت مؤلفه های معنای زندگی، با اتکاء به عقل و وحی بوده حال آنکه از نظر ویکتور فرانکل، ریشه در فطرت بشری دارد. 

کلیدواژگان: «معنای زندگی»، «آیت الله خمینی»، «ویکتور فرانکل»، «معنادرمانی».